Het opvallende getekende blad met zijn witte nerven valt op in de groene wereld, al in het najaar komt het blad boven de grond. De plant vormt grote groepen met blad, die op de winterdag in de vorstperiode als he ware inzakken maar daarna weer fris overeind komen. De bloemen komen half verscholen tussen het blad tevoorschijn. Evenals de gevlekte aronskelk heeft de bloem een vernuftig systeem om insecten te lokken voor de bestuiving. Na de bevruchting verdwijnt de Italiaanse aronskelk beetje bij beetje. Eerst verdroogt de bloeikolf, dan ook het blad. Er blijft een fraaie aar over met bessen die in de loop van de zomer van groen naar oranjerood verkleuren. Tegen de tijd dat de bessen door vogels zijn meegenomen komt het eerst blad weer tevoorschijn. De Italiaanse aronskelk komt in verschillende variaties voor. Zo is er de Arum italicum ‘Marmoratum’, die zijn naam dankt aan de tekening op het blad die aan marmer doet denken. De Italiaanse aronskelk vermeerdert zich via zaad en wortelstokken. Hierdoor kunnen er gemakkelijk grote groepen ontstaan. De plant heeft een hoogte van 30 tot 60 cm.